آموزش محاسبه استهلاک دارایی ها ، انواع آن و محاسبه ارزش اسقاط

سرشکن کردن و تخصیص دادن بهاى تمام شده دارایی ثابت به طریقی معقول و منظم به دوره هاى استفاده از آن را استهلاک گویند.

حسابدارى استهلاک به روشی گفته می شود که بر اساس آن بهاى تمام شده دارایی ثابت منهاى ارزش اسقاط آن، بر مدتی که عمر مفید آن برآورد می شود به طریقی معقول و منظم سرشکن شود. بنابراین هدف استهلاک، سرشکن کردن بهاى تمام شده است و نه تعیین ارزش دارایی.

به تدریج که از عمر مفید دارایی کاسته می گردد، استهلاک آن منظما به صورت هزینه به عملیات واحد اقتصادى تخصیص می یابد.

هزینه استهلاک هر دوره مالی از سرشکن کردن بهاى تمام شده (منهاى ارزش اسقاط آن ) بدست می آید که بر حسب فایده اقتصادى که از کاربرد آن در دوره مالی عاید می گردد، به عملیات آن دوره تخصیص می یابد.

متغیرهایی که در محاسبه هزینه استهلاک هر دوره می باید مورد نظر قرار گیرند. عبارتند از :
1- بهای (تمام شده) واقعی
2- برآورد ارزش اسقاط
3- برآورد عمر مفید

بنابراین محاسبه استهلاک به یک عامل واقعی و دو عامل برآوردى یا تخمینی بستگی پیدا می کند (عمر مفید دارایی و ارزش اسقاط آن).